Annika van Klinken, recensie #selfie, jeugdboek

Recensie ‘#selfie’                  door Annika van Klinken (NeD1B)

Gegevens boek
auteur:                                    Caja Cazemier
jaar van uitgave:                    2015
titel:                                         #selfie
plaats van uitgave:                 Amsterdam
uitgeverij:                                Ploegsma

 

 

“Die week deden we dat vaker, foto’s sturen via Snapchat. Het was nog altijd een beetje dubbel: spannend én onwenning. Ik voelde me onzeker, maar ook super volwassen. Vooral voelde ik me niet langer een meisje, maar een vrouw. Ik was ineens een beetje trots op mezelf.” (#selfie, p. 71)

Samenvatting van het boek

Mirte is een meisje van 14 jaar dat in de ban is van social media. Dit gaat zo ver dat haar ouders vanwege haar slechte schoolprestaties haar laptop en mobiel op bepaalde tijden innemen. Ondanks dat ze maar weinig op social media kan, wordt Mirte via Facebook benaderd door Twan, een leuke jongen van 22 jaar (later blijkt dat hij 31 jaar is).

Mirte laat zich meeslepen door zijn gladde praatjes en laat letterlijk en figuurlijk steeds meer van zichzelf zien. Met deze beelden wordt zij door hem gechanteerd en moet zij steeds verder gaan tijdens het Skypen. Ondanks de chantage wordt Mirte verliefd op Twan en doet alles voor hem. Ze spreken uiteindelijk met elkaar af. In het begin is het leuk, totdat Twan haar dwingt tot seksuele handelingen. Ze wordt door hem in het nauw gedreven waardoor zij bij haar zinnen komt en weg wilt gaan. Zij weet uiteindelijk te ontsnappen uit zijn appartement en komt erachter dat zij niet de enige is die hem geloofde op zijn mooie blauwe ogen.

Persoonlijk waardeoordeel

Het verhaal van ‘#selfie’ vond ik een heftig verhaal om te lezen.

Dit is een verhaal wat op dit moment (en de afgelopen jaren) veel in het nieuws naar voren komt.  Meiden die via Facebook of via een ander medium worden aangesproken door een leuke jongen (of meisje). In het begin is het leuk, totdat diegene steeds een stapje verder gaat en intiemer wordt. Op het moment dat je het doorhebt, ben je al te ver gegaan en is er (in gedachten) geen weg terug.

Caja Cazemier weet dit proces erg goed te beschrijven en zorgt ervoor dat je met een brok in de keel het verhaal leest.

Soms wil ik het liefst het boek induiken om tegen de hoofdpersoon te zeggen dat zij er niet in moet trappen. Ik voel mij dan tijdens het lezen bijna machteloos. Dat moment komt bijvoorbeeld in de volgende passage naar voren: “En ik weet dat het nergens op sloeg, maar ik schaamde me een beetje om hier zo met Twan over te praten. Hoe moest ik hem dat duidelijk maken? ‘Ik weet niet, Twan…’Hij begreep het inderdaad niet. ‘Hoe bedoel je?’

‘Het voelt zo ongemakkelijk. Ik vind het een beetje raar om hier met jou over te praten.’ ‘Hé Mirte, ik had toch gedacht dat je zelfverzekerder en spannender zou zijn…’ Bam, dat kwam aan. Ik staarde naar de woorden en dacht: Maar zo wil ik wél zijn.” (#selfie, p. 70,71).

Ik kon mij in dit verhaal goed identificeren met de hoofdpersoon. Helaas komt dit onderwerp vaak voor op mijn werk waardoor wij snel moeten handelen. Vaak zijn het meiden die naaktfoto’s van zichzelf naar hun vriendje sturen. Wanneer het uit is, sturen deze jongens uit wraak vaak deze foto’s door naar hun vrienden en binnen een halve dag heeft iedereen op school ze in bezit.

Omdat ik mij zo goed kan inleven in de hoofdpersoon, vond ik het erg lastig om het verhaal in één keer te lezen. Niet omdat het verhaal niet boeiend geschreven is, maar vanwege de onzekerheid die bij de hoofdpersoon naar voren komt en ik wist waar het verhaal op uit zou lopen. Ik vond het daarom zo ontroerend om te lezen hoe zij op een gegeven moment het besef krijgt dat Twan haar dwingt en dat zij zo snel mogelijk weg wilt bij hem. “’Nee kom! riep hij. ‘Ik zal je leren hoeveel plezier je in bed kunt hebben.’ Ik elkaar gedoken schudde ik mijn hoofd. Nee, nee, nee, ik wilde niet. Ineens was de angst voor wat kon gebeuren zo hoog als een berg. ‘Twan, ik wil echt naar huis.’ Hij kwam op me af. Voorzichtig gluurde ik naar hem omhoog. Hij was niet langer lief, zag ik. ‘Dat was niet de afspraak,’ zei hij kil. ‘Je blijft!’ (#selfie, p. 153, 154).

Als ik terugkijk op het verhaal en hoe ik dat kan gebruiken in mijn lessen, heb ik aardig wat ideeën. Ik zou het een goed idee vinden om dit boek in de eerste klas te behandelen. Op dat moment zijn de adolescenten al bezig met puberen en volop bezig met social media. Wanneer je dit boek voorleest of ze het zelf laat lezen, zullen sommige adolescenten hopelijk voorbereidt zijn en minder snel ingaan op de avances van sommige mensen. Ik ben van mening dat dit boek ze hier goed bij zal helpen. Vooral omdat het verhaal bepaalde passages heeft die ook daadwerkelijk kunnen gebeuren. Caja Cazemier heeft een goed boek geschreven dat erg tot de verbeelding spreekt van de jeugd van tegenwoordig en erg makkelijk wegleest.

 

Geschiktheid voor de beoogde lezer

Het boek ‘#selfie’ is een jeugdboek.

De titel zal veel adolescenten aanspreken waardoor zij sneller het boek zullen lezen.
Het boek heeft een ontspannende, emotieve en informatieve functie.
De schrijfstijl van Cazemier is erg prettig. Het verhaal leest vlot weg en is geschreven vanuit een veertienjarige waardoor de beoogde doelgroep zich goed kan identificeren en inleven in de hoofdpersoon. Het confronteert je met nieuwe gevoelens en emoties die daarnaast zorgt voor meer kennis over het onderwerp waardoor het bijdraagt aan de ontwikkeling.
Het zal sommige adolescenten misschien al confronteren bij ervaringen die zij hebben gehad met dit onderwerp. Ze kunnen hierdoor misschien zelfs troost bieden en iemand aanzetten om actie te ondernemen (Collie, 2012).
Ik vind het erg goed dat de schrijfster in haar nawoord een oproep doet aan haar lezers wanneer zij iets vervelends hebben meegemaakt op social media. Zij noemt daarbij een aantal sites en mensen waar jij je tot kunt wenden en die je verder zullen helpen. Dit pakt zij erg slim aan omdat sommigen hier helaas al ervaring mee hebben (Cazemier, 2015).

Ik wil het boek in elk geval aan iedereen aanraden. In een avond heb je het boek uitgelezen en heb je meer inzicht in het onderwerp en kun je zelfs misschien met leerlingen hierover in gesprek gaan.

Bronnen:

Ø  Coillie, J. (2012). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidsfonds.

 

Ø  Cazemier, C. (2015). #selfie. Amsterdam: Ploegsma bv.