Reactie op recensie dichtbundel ' Ik zoek een woord' van Helen Uijlenbroek

 

Ik reageer op de recensie van het boek Ik zoek een woord van Helen Uijlenbroek. Ik heb zelf in het basisonderwijs gewerkt en daar heb ik deze dichtbundel wel eens gebruikt. Door jouw recensie werd ik enthousiast gemaakt om Ik zoek een woord ook in het VO te gaan gebruiken.

Ik ben het helemaal eens met je positieve recensie. De dichtbundel is inderdaad breed toepasbaar en zoals je zegt; “luchtig, grappig, divers en origineel”. Leuk dat je opmerkt dat poëzie te maken heeft met smaak en de mening van iedereen kan verschillen. Ik vind dat vooral opmerkelijk ten opzichte van je eigen keuzes voor gedichten. Het gedicht van Erik van Os noem je “makkelijk en saai”, terwijl één van je favorieten naar mijn mening precies hetzelfde is. “Ruiter” is minstens zo inspiratieloos.

Beide gedichten hebben geen diepgang, zijn kinderlijk en kort. Hoe bijzonder is het dan dat het ene gedicht tot je favorieten behoort en het andere gedicht wat jou betreft té simpel is? Naar mijn mening zijn beide gedichten interessant, ze hebben te maken met taal, er zit een duidelijke stijl in verwerkt, ze zijn grappig en kort. Zelf vind ik “Wens” leuker en veel mooier. Er zit een boodschap in en ook wat diepte.

Uiteindelijk komen we beiden tot dezelfde conclusie; gedichten en poëzie; iedereen heeft er zijn eigen mening over. En dat mag ook. Dat is juist leuk, hoe had ik anders deze recensie kunnen schrijven?

Mijn eigen favoriete gedicht heeft te maken met de titel van de dichtbundel:

(Hans & Monique Hagen, Ik zoek een woord, P.126)

Helen, ik ben geïnspireerd geraakt over je promotiepraatje wat betreft het gebruik van deze dichtbundel in je bovenbouwklassen. Ik denk ook dat je gelijk hebt en dat de leerlingen wel openstaan voor poëzie, maar dat het soms onze eigen angst is om er iets mee te doen. Ik ga volgende week ook eens een gedicht “droppen” aan het begin van mijn les. Je hoort nog van me wat ze ervan vonden…