Esther van Beers, recensie Loverboy & girl, adolescentenroman

Recensie “Loverboy & girl”                 

               

 

                                                                                                             

 

Gegevens boek   

Auteur:                                 Joost Heyink

Jaar van uitgave:                   2010 / 11^e druk

Titel:                                    Loverboy & girl

Plaats van uitgave:                Houten

Uitgeverij:                             Van Holkema & Warendorf

 

Samenvatting van het boek

Fanny heeft een bijbaantje bij een klein fastfoodrestaurant. Hier leert ze Martin kennen. Het klikt meteen tussen hen. Toos, een goede vriendin van Fanny, is in het net van een loverboy verzeild geraakt. Fanny voelt zich hier schuldig over. Ze heeft Toos niet kunnen beschermen en ze was nog wel haar beste vriendin. Om Toos te helpen, maar ook om andere meisjes te waarschuwen voor loverboypraktijken, besluit ze een verslag hierover te schrijven. Ze wil vanuit haar eigen persoonlijke visie de werkwijze van loverboys beschrijven, de organisatie erachter, de trucs die ze gebruiken en welke meisjes er gevaar lopen. Ze wil vertellen hoe het gaat, hoe de praktijk is, hoe ze het doen en hoe hun techniek is. Maar voor haar het belangrijkst: hoe het voelt. Om dit voor elkaar te krijgen heeft ze zich laten oppikken door Jeff, een loverboy. Als ze dit aan Martin vertelt schrikt hij hier erg van. Hij is het er niet mee eens, maar Fanny zet toch door. Ze wil nog één keer met Jeff afspreken om zo haar verslag helemaal rond te krijgen. Ondanks dat ze dit aanvankelijk niet van plan was, gaat ze toch met Jeff mee naar zijn appartement. Hier ontdekt Jeff dat ze hem door heeft. Hij bindt haar vast en laat haar even alleen om anderen van de organisatie te gaan halen. Martin weet haar te bevrijden en ze kunnen ontsnappen. Een deel van het netwerk wordt uiteindelijk opgerold. Fanny heeft haar verslag naar de politie, kinderbescherming, jeugdzorg en gemeentes gestuurd. Er zijn stukken in de krant gekomen en zelfs de tv heeft belangstelling getoond. Fanny heeft haar doel bereikt.

 

 

Persoonlijk waardeoordeel

In principe vind ik het een mooi boek, het is vlot geschreven en leest gemakkelijk (op enkele stukjes na, zie hieronder). Ik heb het in één ruk uitgelezen. Het boek begint met een proloog. Die is al direct heftig en geeft goed weer wat je in het boek kunt verwachten.

“Nelson heeft zijn scooter in puin gereden. De meid achterop ligt in het ziekenhuis. Die kunnen we vergeten, ze is beschadigd. Je hebt je instructies. Geruisloos en onzichtbaar”.

 

De passage waarin Jeff medelijden probeert op te wekken bij Fanny over de ziekte van zijn moeder, is heel levensecht beschreven. Fanny is bewust in dit wereldje gestapt, ze weet wat ze kan verwachten en toch begint ze op een bepaald moment, naar aanleiding van zijn treurige verhaal, te twijfelen, is Jeff wel een echte loverboy?  Ze krijgt begrip voor hem en medelijden met hem. Ze vraagt zich zelfs af of hij misschien toch echt verliefd op haar is. Ik vind dit het mooiste stuk uit het boek. De twijfel die bij Fanny opkomt, is heel goed beschreven. Je gaat als lezer ook bijna geloven dat hij de waarheid spreekt.

“Fanny wist het even niet meer. Hier zat ze met een jongen die meiden verleidde. Die hen manipuleerde en klaarstoomde om geld voor zijn baas te verdienen. Een boef. Maar ze zat hier ook met een kwetsbaar jongetje dat in zijn ogen zat te wrijven vanwege een rotervaring met zijn moeder. Het begon weer door elkaar te lopen”. (Loverboy& girl, p. 60 t/m 63)

“Misschien, heel misschien was Jeff geen goede loverboy. Hij beantwoordde niet helemaal aan de beschrijvingen die ze had gelezen”. (Loverboy& girl, p. 67)

“Jeff was hooguit een heel klein loverboytje”. (Loverboy& girl, p. 67)

“Stel dat Jeff gewoon verliefd was” . (Loverboy& girl, p. 67)

“Het was bijna onmogelijk te geloven dat álles fake was. Het was ondenkbaar. Die ogen die waren echt”.

(Loverboy& girl, p. 120)

 

In het hele boek is er sprake van een subtiele vorm van humor die ik erg leuk vind.

“De kleinste stond bij het raam. Als je goed keek zag je dat hij bijna kaal was, maar hij was erin geslaagd met een laatste pluk grijs haar het grootste deel van zijn schedel te bedekken. Hij had de schurft aan zijwind”.

(Loverboy& girl, p. 18)

“Wat? Igor was net in gedachten verzonken. Hij was bezig met de knellende vraag of hij nog een gewone of een dubbele whisky zou inschenken”. (Loverboy& girl, p. 21)

“Mario, ddoe… doe mij maar een whisky. Nee nee, een halfje. Ben ik wel aan toe,” zei Igor. “Gooi het in zijn gezicht, Mario. Hij heeft genoeg gehad,” zei Damien. “Nee! Stommeling! Mijn vloerbedekking!” “Sorry,” zei Mario. “Nou ja, laat maar. Gelukkig komt Alida morgen. Laatste vraag: heb je nog iets concreets te melden, Mario? Een nieuwtje, iets om me blij te maken, na de ellende met deze nutteloze zak aardappelen, die in een vlaag van verstandsverbijstering door zijn moeder op de wereld is gezet?” (Loverboy& girl, p.  26)

“Trak”, deed het achterwiel van Fanny’s fiets. Er zat een enorme slag in. Bij elke omwenteling voelde ze een licht hopsje en deed hij “trak”. De bel maakte alleen nog een kuchgeluidje en het licht deed het ook niet goed. Toch was ze aan de fiets gehecht. Ze had hem al zes jaar, hij was twee keer gestolen en teruggevonden, haar eerste vriendje had achterop gezeten en ze was ermee gevallen, met een gebroken pols als gevolg. Van zo’n fiets ga je houden, die doe je niet weg”. (Loverboy& girl, p. 65)

“Martin rende ondertussen heen en weer tussen de werktafel en de oven, “sorry” zeggend en “mag ik even”om u heen” en “mag ik u even storen, er roept een hamburger”. Verder mompelde hij wat. Fanny kon het net verstaan. “Wilt u iets dichter bij mekaar gaan staan, meneer? Het is zo’n eind om, naar de oven.” (Loverboy& girl, p. 104+105)

 

Martin beseft op een bepaald moment dat hij verliefd is op Fanny. Mooi beschreven, bijna poëtisch, vind ik de zin: “Zijn oor, besefte hij, was bezig haar stem mooier te maken”.

 

In enkele passages  vind ik de situatie en de personen  wel wat overdreven. Ik denk niet dat dit in werkelijkheid  zo gaat.

“Hé juffrouw, er klopt iets niet!“  Een grote man. Hij wees naar een tafeltje bij het raam. Daar zat een blonde vrouw. Ze was enorm, zag Fanny. Het vrouwmens keek naar iets op tafel en ze maakte rare geluiden. Ze stampte met een voet op de grond. ”Wat klopt er niet meneer?” vroeg Fanny. “Dat ding klopt niet. Het past niet.” “Wat past niet, meneer?” “De verrassing. Hij past niet.” “U bedoelt de kinderverrassing? De tol met de kabouter?” “Precies, ja. Mijn vrouw is erg handig, maar ze krijgt hem niet in elkaar. Hij past niet. En nou wil ik dus mijn geld terug. We zijn hier alleen wezen eten vanwege de verrassing. Mijn vrouw spaart ze. Maar hij past niet. Zeven euro, graag.” “Eh … meneer, zal ik het even doen? Het is een handigheidje.” Een handigheidje?  Het was helemaal geen handigheidje. “Daar vergis je je in meisje. Je wordt beledigend. Alsof mijn vrouw te dikke vingers heeft of zo! Mijn vrouw heeft honderden verrassingen in elkaar gezet, juffrouw, en nooit – ik herhaal nooit – heeft ze problemen met de verrassingen, hooguit een paar keer. Zeven euro graag. “Wacht ik geef u een nieuwe. En ik zet hem even in elkaar voor uw vrouw.” Fanny pakte een doosje en had de tol binnen vijf seconden in elkaar. “Alstublieft. Service van de zaak.” De man keek naar het dingetje, toen achterom naar zijn vrouw en weer naar het dingetje. “Eh… ja… nee… Nee, zo komt u er niet van af. Dat telt niet. Zo eh… zo is het geen verrassing meer. Zo is het een cadeautje. En daar kwamen we niet voor. Mijn vrouw spaart geen cadeautjes. Ze spaart kinderverrassingen. Die je zelf in elkaar moet zetten. Kijk, het staat hier op de kaart: “met kinderverrassing”. O zo. Zeven euro alstublieft.”  (Loverboy& girl, p. 12 en 13)

 

De moeder van Fanny slaakt bij het sporten allerlei kreetjes. Het lijkt mij niet dat iemand dit doet en om ze ook nog te beschrijven gaat voor mijn gevoel te ver. Er had kunnen worden volstaan met aan te geven dat ze bij het sporten kreetjes slaakte.

“Nog effe nog effe nog effe, pak’m pak’m pak’m” (Loverboy& girl, p.  27)

“K heb je, ‘k heb je, ‘k heb je, kleine donder kleine donder” (Loverboy& girl, p. 27)

“Jij en jij en jij en jij, ik KRIJG je wel, ik KRIJG je wel, ik KRIJG je wel” (Loverboy& girl, p. 55)

“ETTERbak ETTERbak ETTERbak, DONDERop DONDERop DONDERop” (Loverboy& girl, p. 98)

 

Ik heb me gestoord aan het stuk waarin Fanny in bad gaat. Ze ligt te soezen en tussendoor komen er allerlei gedachten bij haar op. De manier waarop dit wordt beschreven leest heel irritant.

“Heerlijk, zo’n vrije middag. Er was ook niks mis met een schuimbad. Beetje plonzen, beetje schuim rondblazen, beetje doezelen. Doezelen. Jeff, loverboy zzzz Jeff, schurk zzzz vooruit, schurkje zzzz lief schurkje zzzz stop! Pets, schuim, water! Lieve schurkjes bestaan niet! Zzzz als Jeff alleen maar speelt dat hij me lief vindt, dan speelt hij het verrekte goed zzzz Jeffs moeder zzzz mijn moeder zzzz”. (Loverboy& girl, p. 77 en 78)

En zo gaat dit bijna een bladzijde lang door. Op een bepaald moment ben ik gestopt met lezen en ben pas verder gegaan daar waar de tekst weer gewoon leesbaar was.

 

Ik vind het onwaarschijnlijk dat Martin een jongen van 18 jaar, in deze tijd, niet weet wat een loverboy is.

“Weet je wat een loverboy is?” vroeg Fanny zachtjes. “Ik! Ik ben een loverboy!” Martin straalde. “Nee,  helemaal niet. Je weet het niet.”  “Goed, ik weet het niet.” (Loverboy& girl, p. 46)

Tenslotte zijn me nog een paar dingen opgevallen die ik niet kan verklaren. Op de kaft staat een zin: “Katja ziet geen uitweg meer. Een spannende achtervolging begint”. Echter, in het hele boek komt de naam Katja niet voor, dit vind ik vreemd!

Verder kan ik niet volgen hoe het met de deuren zit. Martin ramt met de ijskast in zijn armen de deur van de zolderkamer waarin Fanny zit opgesloten maar verderop in de tekst wordt er gesproken over een vernielde buitendeur.

“Drie tellen later had hij de zolder bereikt en stond hij voor een goed geverfde deur..…. Op de overloop stond een kleine koelkast. Een halve minuut later nam Martin met het ding in zijn armen een korte aanloop en denderde door de voordeur…… Ze renden naar de deur, door de hal en sprongen over de vernielde buitendeur….. Ze renden weer naar boven terug naar de zolderkamer”.

Geschiktheid voor de beoogde lezer

Het boek is een ‘D boek’, geschikt voor kinderen vanaf 15 jaar. Ik denk dat dit boek goed aansluit op deze leeftijdsgroep. Rond deze leeftijd zijn kinderen vaak onzeker over hun uiterlijk, ze vinden het belangrijk om mooi, lief en aardig  gevonden te worden. Ze zijn dan ook extra vatbaar voor complimentjes van de andere sekse. Meisjes zullen zich herkennen in Fanny. Zeker het feit dat Fanny begint te twijfelen of Jeff wel een echte loverboy is, zal bij hen herkenbaar overkomen. Het boek is vlot en boeiend geschreven en nodigt kinderen uit om het helemaal uit lezen. Ook de humor in het boek werkt hieraan mee. Misschien heeft het ook wel een ‘opvoedende functie’,  maar dit zal waarschijnlijk door de lezers niet zo worden ervaren. Het is een leuk boek dat lekker leest, spannend is en goed afloopt.

 

Literatuur:
Heyink, J.(2004). Loverboy & girl. Houten:Van Holkema & Warendorf