Brigitte schrijft dat ze
het prettig vindt dat Tjitske begrijpelijke poëzie in eenvoudige spreektaal
schrijft en dat het daarom ook heel geschikt is om jongeren enthousiast te
maken voor poëzie. Hier wil ik graag op reageren.
Heb het bundeltje twee
keer gelezen. Na de eerste keer wist ik namelijk niet wat ik er mee aan moest.
De tweede keer heb ik het meegelezen terwijl Tjitske het voorlas via de
bijgeleverde cd. Dat veranderde bij de meeste gedichten mijn gevoel. Met name
bij de gedichten die meer een verhaaltje lijken. Ik liet het toen meer over me
heen komen, in plaats van er langer over na te denken. Nu wetende dat Tjitske
via poetry slams bekendheid heeft gekregen verbaast het me niet dat haar te
horen bijdroeg aan beleving. Je zou haast zeggen dat de bundel de cd nodig
heeft. Wat overigens niet als een negatieve opmerking moet worden gezien. Het
geeft een extra dimensie die de poëziebeleving van jongeren kan prikkelen. Hoe
lees je een gedicht? Altijd lastig en dan hoor je het door de dichteres zelf
doen. Meerwaarde zou ik zeggen.
Ik deel de mening van
Brigitte dat het werk geschikt is voor jongeren. Taalgebruik is ongecompliceerd
en het heeft niet veel diepgang.
Als Brigitte bedoelt met
enthousiast maken voor poëzie dat het beginnende poëzielezers zijn en dat het
vuurtje nog aangewakkerd moet worden, dan deel ik die mening niet. Ik zou beginnen met poëzie die dichter bij de
belevingswereld van de doelgroep staat. Bijvoorbeeld door middel van
songteksten. Hierdoor merken ze onder andere ook dat poëzie niet altijd rijm
is. Van daaruit stap je verder en zouden de minder gecompliceerde gedichten
zeker heel bruikbaar zijn en ik zou haast adviseren met gebruik van de cd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten