Reactie op recensie 'Lopen voor je leven' door Erik Vloedgraven

Reactie op recensie ‘Lopen voor je leven’  (Els Beerten) geschreven door Erik Vloedgraven.

Met veel interesse heb ik jouw recensie op dit boek gelezen. Ook voor mij was het moeilijk om het boek aan de kant te leggen. Het leek er wel op of elke pagina een nieuwe cliffhanger had zo graag wilde ik te weten komen wat er op de volgende pagina stond te gebeuren.

Het (topsport)leven van dit meisje wordt op een indrukwekkende wijze beschreven. Iedereen verwacht van haar het uiterste. Deze verwachtingen en de problemen die dat met zich meebrengt, kan ik mij heel goed inbeelden aangezien ik jarenlang met topsporters heb gewerkt. Van nabij heb ik dan ook meegemaakt wat dit met een mens kan doen. De inspanningen en offers die je dan moet leveren en brengen zijn echt torenhoog.

Dat ze ook nog wordt verdacht van het opzettelijk onder de tram duwen van een vriendin maakt het verhaal des te interessanter om te lezen. Zoals jij ook al beschrijft krijg je gedurende het verhaal meer en meer sympathie voor Noor.

De flashbacks die in dit boek voorkomen geven haar emoties weer. Geniaal van de schrijfster om deze flashbacks tussen de hoofdstukken over het lopen van de marathon te plaatsen. Mijn inziens verlies je je daardoor nog veel meer in het verhaal omdat je dichter en dichter bij Noors’ gevoelens en gedachten komt. Je hoopt echt van ganser harte dat ze haar doel haalt.

Dat het boek in 1977 speelt lijkt moeilijk te bevatten als je al lezende de vergelijking met de hedendaagse maatschappij trekt. Heel knap van Els Beerten. Hierdoor blijkt wel dat Beerten een uitstekende gevoel heeft voor de problemen en gevoelens die bij deze leeftijdsgroep horen. Tevens een vreemde gewaarwording om te weten dat vrouwen in België pas sinds 1977 aan een marathon mogen deelnemen. Ik dacht dat de emancipatie al veel eerder had toegeslagen, zelfs in België.

Het verhaal over Noor loopt gelukkig goed af. Al lezende groeit de sympathie voor haar. Daarom is het einde van het boek mooi om te lezen. Het loopt gelukkig toch goed af met haar.

Leerlingen, zowel meisjes als jongens, die dit boek lezen kunnen hier wellicht de nodige inspiratie uithalen. Bewust benoem ik hier ook de jongens. Volgens jouw recensie schrijft Beerten dit boek vooral voor meiden. Na het succes van Dafne Schippers op de 100 en 200 meter zijn ook jongens zeker te porren om dit boek te lezen. Maar ook gezien het feit dat veel jongens meedoen aan hardloopwedstrijden is een teken aan de wand dat dit boek en thema best wel eens kon aanslaan.

Misschien is dit boek wel een zet(je) in de goede richting om door te zetten als jongeren het moeilijk hebben. Noor kan dan voor hen als een soort voorbeeldfunctie fungeren.

Aan enkele klassen waaraan ik les geef, heb ik gevraagd wie dit boek eigenlijk gelezen had. Het antwoord verraste me. Eén enkele leerling had dit boek gelezen. Een beter startmoment kun je wellicht niet hebben om hier een mooie lessencyclus van te maken!