Recensie 'Oog om oog' van Buddy Tegenbosch door Janneke Bouwman

Gegevens boek

Titel: Oog om oog
Schrijver: Buddy Tegenbosch
Eerste uitgave: oktober 2015
Uitgever: van Goor

Samenvatting

“Voordat je dit boek gaat lezen, moet je één ding weten: dat het me spijt. En dat ik het een volgende keer weer zou doen.”

Jan-Jaap gaat studeren, weg uit zijn oude omgeving waarin Ivar bestaat. Deze pestkop heeft hem al sinds de basisschool het leven zuur gemaakt. Al gauw na zijn verhuizing maakt Jan-Jaap nieuwe vrienden, het begint met de excentrieke Scrabble. Deze jongen woont samen met twee anderen in een geweldig huis. Ze vragen JJ, zoals hij al snel wordt genoemd, als nieuwe huisgenoot en een top tijd begint. JJ studeert, werkt als barman in een disco en heeft nieuwe vrienden. Hij kan soms niet geloven dat dit nu zijn leven is.

Totdat hij op een avond zijn verleden aan de bar ziet staan, Ivar is in de stad opgedoken. Hij lijkt JJ in de eerste instantie niet eens te herkennen, JJ raakt geobsedeerd door zijn oude vijand.  Hij is ervan overtuigd dat Ivar een gevaarlijke gek is en wil hem in alles een stap voor blijven. Hierin gaat hij vrij ver en komt tot een aantal ontdekkingen. Uiteindelijk neemt JJ een vrij heftig besluit met verstrekkende gevolgen.

Het boek is uit twee delen opgebouwd, deel 1 gaat over JJ's “nieuwe” leven en in het tweede deel is Ivar er weer.

Waardeoordeel

De boodschap in het begin van het boek komt uit een lied van Pearl Jam. De doelgroep waar dit boek voor geschreven is, 15+, zal het misschien niet herkennen maar ik wel! Mooi, toepasselijk en tijdloos, zoals het onderwerp.

Clearly I remember

picking on the boy

seemed a harmless little fuck

oh, but we unleashed a lion

Uit: ‘Jeremy’, Ten (1991), Pearl Jam

Tegenbosch heeft een prettig, vlotte schrijfstijl. Niet te moeilijk taalgebruik, lekker hedendaags en boeiend. Je leest het verhaal door de ogen van JJ, grotendeels in het heden en kleine flashbacks over zijn lagereschooltijd en hoe hij deze beleefde.

Wat erg prettig is, is dat deze flashbacks aan het einde van de hoofdstukken, in deel 1, zitten en cursief zijn gedrukt, zodat  het altijd duidelijk is of je in het verleden of het heden leest. In het tweede deel worden deze flashbacks tussen de tekst door geschreven maar nog steeds cursief.

De personages die in dit boek beschreven worden zijn levensecht en vol emotie. Maar tegelijkertijd ook een tikkeltje excentriek en bijzonder.

Buddy Tegenbosch geeft een goeie omschrijving van pijn en verdriet. Van de littekens die uiteindelijk achterblijven wanneer je als kind altijd wordt buitengesloten en gepest. 
En hoe het is om met een schuldgevoel rond te lopen dat je van binnen opvreet en je jaren achtervolgt.

“Je moet voelen om te weten dat je leeft..”
(blz. 285)

De spanningen lopen soms hoog op in het boek, al is het niet de spanning die je in een thriller tegenkomt. Het is een soort “unheimisch” gevoel wat je houdt bij het lezen van dit boek.

Ook zit er humor verwerkt in het boek, mooie zinnen en grappige quotes:

“Lezen en praten zijn doorgaans bezigheden die uitstekend gescheiden van elkaar beoefend kunnen worden.”

Het boek valt onder de YA (young adult)-boeken, voor 15 jaar en ouder. Hoewel de belevingswereld zich afspeelt in de studententijd past het toch. Ik vind het boek om deze reden wel meer aansluiten bij een havo/vwo leerling. Ook voor volwassenen is het een aangenaam en interessant boek om te lezen. Stukken van herkenning of anders in ieder geval inleving.