Reactie op recensie De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne

Reactie op recensie De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne

Hierbij reageer ik op de recensie van Huub Braun, De jongen in de gestreepte Pyjama, geschreven door John Boyne.

Huub leuk dat je uitgezocht hebt hoe het boek ontvangen is en dat je de relatie legt tussen fictie en werkelijkheid.

Ik heb jaren gelden de film gezien en was hierdoor meteen ontroerd. Ik was al jaren nieuwsgierig naar het boek, dit is een mooie gelegenheid geweest het boek ook echt te lezen. Op de een of andere manier greep het boek mij minder aan dan de film. Ik weet niet of dit te maken heeft met het feit dat ik eerst de film gezien heb en daarna pas het boek gelezen heb.

Ik was zelf nieuwsgierig naar hoe de vriendschap tussen deze twee jongens zich verder zou ontwikkelen, kunnen ze de vriendschap die ze opbouwen in stand houden?

Ik vond mooi beschreven hoe kinderen nog in hun eigen belevingswereld zitten, maar toch proberen om er voor elkaar te zijn. Zo brengt Bruno elke dag eten mee voor Shmuel. Soms is er niks meer over tegen de tijd dat hij bij het hek komt, omdat hij zelf zo’n honger had. Op pagina 153 staat:
‘(...), maar de wandeling van huis naar de plek bij het hek waar de twee jongens elkaar ontmoetten was lang en soms kreeg Bruno onderweg honger en een hapje werd algauw twee hapjes, en die weer drie en tegen de tijd dat er nog maar een stukje over was wist hij dat hij dat moeilijk aan Shmuel kon geven omdat het hem alleen maar naar meer zou doen verlangen en zijn honger niet zou stillen.’

Ik vind het goed bedacht om de oorlog vanuit een kind perspectief weer te geven. Dat alles niet helemaal klopt naar de werkelijkheid heeft mij niet gestoord tijdens het lezen. Het boek is niet uitgegeven als een verhaal dat daadwerkelijk gebeurd is, maar in mijn ogen meer om een inzicht te geven in ons verleden.  

Huub wat je aangeeft over het slot van het boek, greep mij ook ontzettend aan. Ik had wraakgevoelens naar de vader van Bruno en kon alleen maar denken dat hij dit zelf in de hand  heeft gehad. Nu zal hij zelf  moeten boeten voor het feit wat er met zijn zoon en tegelijkertijd honderden mensen is gebeurd.

Boyne geeft in mijn ogen weer hoe het is om een goede vriendschap te hebben. Zo naïef als kinderen kunnen zijn, hebben ze geen idee wat hen eigenlijk te wachten staat en toch voelen ze aan dat het spannend is en pakken ze elkaars hand vast.

Dit boek vind ik op een zeer knappe manier opgebouwd, als je het met aandacht en interesse leest, kun je de diepere laag van het verhaal eruit halen. Dit boek is in mijn ogen geschikt voor young adults, maar ook zeker voor volwassenen. 

Dit is een boek dat je niet in de koude kleren gaat zitten!

Boyne, J. (2006) De jongen in de gestreepte pyjama, Amsterdam: Arena