Reactie op de recensie #selfie van Annika van Klinken, door Mariska Craenmehr

Reactie op de recensie van #selfie van Annika van Klinken, door Mariska Craenmehr

Bij deze reageer ik op de recensie van Annika van Klinken over het boek #selfie. De reden dat ik het boek ook ben gaan lezen is het feit dat het thema momenteel heel actueel is bij scholieren. Annika geeft aan dat ze zich goed kan identificeren met de hoofdpersoon. Dat gevoel had ik minder. Echter weet ik zeker dat het boek zeer herkenbaar zal zijn voor verschillende leerlingen van me. Je merkt in de klas alleen al hoe intensief de leerlingen met social media bezig zijn.

Ik sluit me bij Annika aan dat het boek uitermate geschikt is, en misschien is het zelfs een noodzaak, om het al in het eerste jaar van de middelbare school door leerlingen te laten lezen. Vanaf hun 12e jaar zijn adolescenten immers al zoekende naar een eigen identiteit. Bovendien zijn ze door de vele stemmingswisselingen en de ongecontroleerde lichamelijke veranderingen die ze dan ondergaan, enorm beïnvloedbaar door hun omgeving. (Van Coillie, 2007:74)

Annika beschrijft het boek als heftig en zou de hoofdpersoon het liefste willen beschermen tegen de kwade Twan. De heftigheid ontstaat met name op het moment dat hoofdpersoon Mirte gaat experimenteren op het gebied van seks. Op zich is dat niet zo heel schokkend, want het is een gegeven dat jongeren zich op die leeftijd daar mee bezig gaan houden. (Van Coillie, 2007: 74) Echter zijn we als lezer op de hoogte van het feit dat Mirte 14 jaar jong is en Twan reeds 33 jaar oud. Daardoor krijg je als lezer meteen een onbehaaglijk gevoel tijdens het lezen, je weet dat dit niet goed kan aflopen. De passage die Annika daarbij aanhaalt zegt al genoeg: 

“’Nee kom! riep hij. ‘Ik zal je leren hoeveel plezier je in bed kunt hebben.’ Ik elkaar gedoken schudde ik mijn hoofd. Nee, nee, nee, ik wilde niet. Ineens was de angst voor wat kon gebeuren zo hoog als een berg. ‘Twan, ik wil echt naar huis.’ Hij kwam op me af. Voorzichtig gluurde ik naar hem omhoog. Hij was niet langer lief, zag ik. ‘Dat was niet de afspraak,’ zei hij kil. ‘Je blijft!’ (#selfie, p. 153, 154).

Het boek Selfie is een typisch voorbeeld van een hier-en-nu verhaal, waarbij het vooral om de inleving gaat. Annika geeft in haar recensie verscheidene malen aan dat de auteur hier zeer goed in geslaagd is om het inlevingsvermogen van de lezer te prikkelen. Ik sluit me daarbij aan. Behalve inleving bevat het boek ook veel informatie over het gevaar van social- media. Ik denk dat het onze taak is om als docenten en als volwassenen de jeugd te leren hier voorzichtig en zorgvuldig mee om te gaan en te behoeden voor al het gevaar dat er schuilt achter die onzichtbare deurtjes op Facebook die ons toegang verschaffen tot andermans leven. Alleen al om die reden zou ik leerlingen dit boek laten lezen.

Bronnen:
Ø  Coillie, J. (2012). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidsfonds.
  Ø  Cazemier, C. (2015). #selfie. Amsterdam: Ploegsma bv.