zaterdag 13 februari 2016

recensie Onzichtbaar - Natasza Tardio


recensie Onzichtbaar - Natasza Tardio
door Miranda Nieboer

titel:Onzichtbaar
schrijver: Natasza Tardio
uitgeverij: Kluitman
jaar van uitgave: 2014
plaats van uitgave:Alkmaar

Onzichtbaar

samenvatting

Als de 14-jarige Ana op aandringen van haar vriendin en leraar meedoet met een schrijfwedstrijd, zet dit haar leven compleet op zijn kop. Het is een autobiografische opdracht en Ana schrijft een verhaal over haar vermoorde broertje Daniël. Dit wordt niet in dank afgenomen door haar moeder. Alle oude wonden van twee jaar geleden worden weer opengereten. Ook een paar van haar vriendinnen reageren anders dan ze had verwacht. Een van haar vriendinnen besluit zelfs om ook aan de wedstrijd deel te nemen. Ondanks deze tegenslagen komt Ana steeds verder in de wedstrijd en leert ze bij de trainingen en workshops de knappe Thomas kennen.
Ondertussen zakt haar moeder steeds verder weg in haar depressie en blijft het Ana kwalijk nemen dat ze het verhaal van haar overleden broertje naar buiten heeft gebracht. Ana’s vader daarentegen bemoeit zich er amper mee en gaat zijn eigen weg.
Als haar moeder tot overmaat van ramp in het ziekenhuis terechtkomt door een, vermoedelijke zelfmoordpoging is Ana de wanhoop nabij. Ze twijfelt of ze wel door moet gaan met de schrijfwedstrijd. Na aandringen van haar omgeving zet ze toch door. De finale van de schrijfwedstrijd nadert. Zal ze winnen? Welke prijs zal ze moeten betalen?



recensie

Onzichtbaar is een zeer spannende jeugdthriller. Indrukwekkend en heftig om te zien hoe een 14- jarig meisje zich staande probeert te houden in een gezin dat verwoest is door het overlijden van haar broertje 2 jaar geleden. Ze wordt niet meer gezien door haar ouders, die beiden hun verdriet op een eigen manier verwerken. Dit wordt in het boek erg goed naar voren gebracht. Er is zo veel veranderd na de dood van Daniël. Soms is het net alsof ik niet alleen mijn broertje ben kwijtgeraakt, maar ook mijn ouders. Niet echt, maar zo voelt het wel. (Onzichtbaar, p.19) Je leest het verdriet en de wanhoop. De passages die dat beschrijven maakten op mij een diepe indruk. Ik wil geen dagen meer waarop alles anders wordt. Ik wil gewone dagen. Saai zonder vreselijke gebeurtenissen. Ik wil dat alles weer is zoals het hoort te zijn. (Onzichtbaar, p.46)
In sommige stukken wordt de woede van Ana goed verwoord en kun je je zo goed in haar verplaatsen. Ik voelde enorme medelijden met haar. 14 jaar oud en al zoveel verdriet. 'Jullie zien me helemaal niet meer staan! En vooral jij, mam. Jij bent het ergste. Je bent alleen maar met jezelf bezig. Pap en ik doen er niet meer toe. Je kan niet eens blij voor me zijn! Het is een wonder dat je nog weet hoe ik heet.' Ergens besef ik dat ik te ver ga, maar jaren van opgekropte boosheid komen er nu uit. Ik kan niet meer stoppen. 'Alle aandacht gaat naar Daniël. Arme, zielige Daniël, en ondertussen besta ik niet meer voor jou. Wat ik ook doe, je ziet het niet eens. Verdomme, je weet niet eens hoe het met me gaat en waar ik me mee bezighoud. Volgens mij moet ik eerst worden vermoord voor je mij gaat missen!' (Onzichtbaar, p.65). Voor mij ontzettend ontroerende en indrukwekkende passages.
Dat maakt het voor mij dat ik de hoofdpersoon Ana heel erg goed beschreven vind en ik me goed kan identificeren met haar. De wanhoop, verdriet, onbegrip en opgekropte woede komen allemaal goed naar voren. 

De verhaallijn van de dader, wiens hoofdstukken cursief staan, vind ik niet sterk en geloofwaardig. Het is duidelijk dat de hoofdpersoon een gruwelijke hekel aan Ana heeft en ontzettend jaloers is, maar het lijkt mij allemaal wat overdreven. De dader wil wraak nemen op Ana en haar moeder omdat zij  Ymke verraden hebben toen ze tijdens een logeerpartijtje bij Ana 's nachts er vandoor is gegaan met Lucy. Enige boosheid kan ik me wel voorstellen, maar in staat zijn tot de ergste dingen, waaronder poging tot moord, gaat wel erg ver.
Desondanks vind ik deze boosheid en haat wél enorm goed beschreven in het boek. en stoort me de ongeloofwaardige verhaallijn van de dader, zoals ik hierboven beschreven heb, niet. Laat het spel  maar beginnen. Want uitgespeeld ben ik zeker nog niet. Ik zou me ook zorgen maken als ik jou was, Ana. Heel veel zorgen. De foto is nog maar het begin. Ik ben nog lang niet klaar (Onzichtbaar, p.131). Je wil weten wie de dader is en hoe het afloopt, daarom wilde ik het boek snel uitlezen.
Het einde vond ik verrassend en goed geschreven, maar toch ergens ook wel abrupt. Ik had graag nog even verder gelezen.

Bovenstaande punten samenvattend vond ik Onzichtbaar erg spannend en ontroerend. Doordat de verschillende verhaallijnen zo mooi met elkaar verweven zijn, is het een ontzettend goed en indrukwekkend boek wat ik in mijn klas écht zou aanraden.
Het boek is gebaseerd op de waargebeurde Facebookmoord in Arnhem in 2012. Dit is een verhaal over vriendschap, jaloezie en wraak dat iedereen kan overkomen, vooral omdat jongeren nu erg actief zijn op social media. Er worden heel wat vriendschappen afgesloten en ruzies uitgevochten op Facebook en Twitter. Waar dit toe kan leiden, wordt in Onzichtbaar pijnlijk duidelijk. 
Achterin het boek wordt verwezen naar de Facebookmoord in Arnhem, waarop het verhaal gebaseerd is. Ik denk dat dit een goede aansluiting zou zijn voor een verwerkingsopdracht/kringgesprek in de klas. 

geschiktheid voor de beoogde lezer
Dit is een thriller voor jongeren in de leeftijd 13-15 jaar. Ik denk zeker dat dit boek bij deze leeftijdscategorie in de smaak zal vallen. Social media speelt momenteel een grote rol in het leven van de jeugd. Doordat de hoofdpersoon 14 jaar is en je je goed kan verplaatsen in Ana, zal het leeftijdsgenoten zeker aanspreken. Ze kunnen zich goed inleven in haar. Het is spannend en het verhaal leest vlot. Het zal sommige adolescenten misschien al confronteren bij ervaringen die zij gehad hebben met dit onderwerp (dood gezinslid, ruzies, social media). Ze kunnen hierdoor misschien zelfs troost bieden en iemand aanzetten om actie te ondernemen (Collie, 2012).


- Coillie, J. (2012). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidsfonds.  
-  Tardio, N. (2014). Onzichtbaar. Alkmaar: Kluitman.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten