Offra Drop, recensie De angstaanjager, adolescentenroman

Gegevens boek:

Titel:                             De angstaanjager

Auteur:                          Michaek Grant

Jaar van uitgave:           2015

Plaats van uitgave:        Amsterdam

Samenvatting

‘Evenwicht is alles,’ zei hij bijna fluisterend.’ Michael Grant laat in De Angstaanjager zien wat het evenwicht is en hoe het gehandhaafd wordt. Hij neemt je mee in de wereld van goed, kwaad en angst: de wereld van de Angstaanjager. Het verhaal begint op lugubere wijze.

Mara wordt wakker op een mistig grasveld. Ze gaat op onderzoek uit en komt terecht in een kerk waar een grafkist staat met het lichaam van Samantha. Dan verschijnt er een jongen, de Boodschapper, en komt Samantha tot leven. ‘‘Jij leeft,’ zei hij, ‘zij niet.’’ Hij zorgt voor gerechtigdheid en straft mensen die dat verdienen op een huiveringwekkende manier. Mara zal hem hierbij moeten helpen. Maar waarom zij? Ze blijft zich tegen haar nieuwe leven verzetten, totdat haar herinneringen beetje bij beetje terugkomen en ze de verschrikkelijke waarheid ontdekt. Met de boodschap van de jongen aan Mara zorgt Grant voor veel spanning en brengt hij het verhaal direct op gang. De Boodschapper neemt Mara mee terug in de geschiedenis. Hij laat haar verschillende gebeurtenissen zien uit het leven van Samantha. Hij vertelt haar dat hij mensen moet straffen voor dingen die ze gedaan hebben. Mara zal zijn taak over moeten nemen, zij moet besluiten over de straf van anderen. Hij dwingt Mara om de meest angstaanjagende taferelen bij te wonen.   

Waardeoordeel over het boek

Grant heeft De Angstaanjager spannend gemaakt, door mysterieuze vooruitwijzingen zoals ‘dat zal een verschrikkelijke dag voor je worden, en voor iemand anders wordt die nog erger.’ Als lezer heb je net zoveel kennis als Mara, hierdoor leef je met haar en haar gedachtes mee. Je worstelt met dezelfde vragen als Mara. Waarom moet de Boodschapper mensen straffen? Waarom moet Mara deze taak overnemen? Wat is er gebeurd met Samantha? Grant houdt antwoorden achter tot de laatste hoofdstukken van het boek. De Angstaanjager bevat verschillende verhaallijnen. Hierdoor kan het soms zijn dat je de weg in het verhaal even kwijt ben. Als lezer moet je kunnen schakelen tussen de verschillende personen. Grant bespreekt essentiële problemen op een unieke manier. Het evenwicht tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar, tussen pijn en plezier, tussen liefde en verlies, haat en onverschilligheid. Daarbij behandelt Grant ingrijpende, actuele thema’s als zelfmoord naar aanleiding van pesten, pesten via Facebook en een verboden liefde. De tragische pesterijen rondom Samantha en haar gevoel van eenzaamheid zorgen voor een brok in je keel. Het groeiende besef van Mara in deze situatie is schrijnend, voor haar en voor de lezer.   

Via verschillende wendingen in het laatste hoofdstukken brengt hij je, samen met Mara, naar een climax en wordt haar schrijnende noodlot duidelijk. Grant dwingt je na te denken over goed en kwaad.  ‘We waren alleen, de Boodschapper en ik. De halvemaanvormige zandvlakte was verlaten, en de zon zakte naar de horizon en zette de dunne wolken in vuur en vlam.’ ‘Hij wist wat ik ging zeggen, welke woorden uit me losgewrongen zouden worden als door een afschuwelijke marteling. En ten slotte prak ze ook uit. ‘Ik heb Samantha Early de dood in gejaagd.’’ (De Angstaanjager blz 238)

Nadat ik het boek een aantal dagen had weggelegd, begon de boodschap van het boek pas echt tot mijn door te dringen. In eerste instantie wist ik zelf niet goed wat ik eigenlijk van het boek vond. Ik was nieuwsgierig naar de verhaallijn van Mara, maar had tegelijktijdig veel moeite met het constant wisselen van situaties in het boek. Vragen die in mij opkwamen waren; wat heeft de schrijver mij duidelijk willen maken? Wat is zijn boodschap?

Het is een type boek wat je moet liggen. Ik kan mij ook voorstellen dat mensen afhaken. Als ik geen doel had met het lezen van dit boek, was ik ook afgehaakt. Het is een fantasieverhaal, dat is een genre wat je leuk vindt of niet. Ik ben uiteindelijk tevreden met het feit dat ik het boek heb uitgelezen en de diepere laag van het verhaal heb kunnen vinden.  Ik vind het zelf prettig om boeken te lezen die concreet ergens over gaan, met dit boek word je in eerste instantie de hele andere kant op gestuurd. De inhoud van het verhaal zet je dan uiteindelijk toch aan het denken. Fantasie en werkelijkheid komen in dit boek samen.

Geschiktheid voor de beoogde lezer

Dit is een boek dat geschikt is om te lezen vanaf ca.15 jaar. De onderwerpen die besproken worden over goed en kwaad maken dat de lezer vanaf deze leeftijd over dit soort morele vraagstukken kan nadenken. Daarnaast heeft het ook te maken met de moeilijkheidsgraad van het boek. Dit is niet een boek dat een twaalfjarig kind gemakkelijk leest, dit komt door de verschillende verhaallijnen en de manier waarop het verhaal geschreven is. Ik denk namelijk dat een kind van twaalf het boek wel zal lezen, maar niks van de inhoud zal snappen. Dat duurde bij namelijk ook even. Bij mij had dat te maken dat ik het lastig vind dat fantasie en verwekelijkend door elkaar gebruikt zijn. ‘Fantasieverhalen verschillen van realistische verhalen doordat ze op de een of andere manier afwijken van de regels die horen bij de gewone realiteit.’ (Coillie,2007 p. 233) Dit type fantasieverhaal behoort bij een verhaal waarbij het verhaal zich afspeelt in een voor ons bekende wereld, waarin echter onmogelijke dingen gebeuren. (Coillie, 2007 p. 234) Dit is wel een leuk boek om met een klas gezamenlijk te lezen. Je kunt er de morele vraagstukken uithalen, maar ook heel goed ingaan op het type verhaal. Waarom vind je dit soort verhalen wel leuk of juist niet. Dit is een boek dat vakoverstijgend gebruikt kan worden en waar verschillende werkvormen meegedaan kunnen worden. Een van de werkvormen kan bijvoorbeeld een leeskring zijn. Ik verwacht dat er veel verschillende meningen over het boek naar voren zullen komen.

Coillie, J. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidsfonds