Uitgave: 2013
Titel: Slecht
Uitgeverij: Noordhoff Uitgevers BV,
Plaats van uitgave: Groningen/ Houten
Pagina’s: 68
Korte samenvatting
Dit boek gaat over Nathan Deweerdt. Het boek begint op het moment dat Nathan in een verhoorkamer zit. Hij heeft iets uitgevreten en hij wordt daarover ondervraagd door inspecteur Vuerinckx, door Nathan aangeduid als 'de snor'. Al snel wordt duidelijk dat hij een relatie heeft gehad met Elke en dat het misging toen Elke, vanwege een ruzie met hem, steun zocht bij Raf, in Nathans woorden 'De marginaalste idioot tussen hier en Temptation Island!' (blz. 20) (1.) We leren Nathan kennen als een jongen die regelmatig in de problemen komt en al een klein strafblad heeft opgebouwd voor met name vandalistische activiteiten. Nathans vader is ervandoor met 'een blonde stoot met benen tot onder haar oksels' (blz. 9). Dientengevolge leeft Nathan bij zijn moeder en we komen er in het boek achter dat hij ook echt als een moederskindje beschouwd kan worden. Hij ondervindt de onvoorwaardelijke steun van zijn moeder, bij alles wat hij goed of fout doet. Hij heeft zijn moeder in zijn broekzak zitten waar het financiële ondersteuning betreft. Bij onderhandeling over zakgeld opent Nathan met tien. Per maand? Per week? Per dag? Moeder wordt steeds panischer. Ze ronden het af op vijf euro per dag. Nathan voelt zich op dat moment echt slecht... maar ja... hij heeft geld nodig.
We leren Nathan kennen als een jongen met een kort lontje, die ook agressief met zijn vriendin omgaat. Als hij haar op de kermis ziet zoenen met Raf grijpt hij haar bij de keel. Ze verbreekt op dat moment definitief de relatie met Nathan '...jij bestaat niet meer voor mij.' (blz. 34). Als duidelijk wordt dat zijn moeder hem niet wil komen halen uit de cel 'Laat hij het deze keer maar zelf uitzoeken' (blz. 51) breekt Nathan en slaat hij door: de waarheid komt aan het licht. Uiteindelijk kom je erachter wat zich heeft afgespeeld tussen Nathan en Elke. Het boek heeft een open einde.
Eigen mening
Dit boek is vlot geschreven, in een eenvoudige schrijfstijl. Het onderwerp past bij de leeftijdsgroep van ongeveer 12-16 jaar en is gezien de schrijfstijl geschikt voor het vmbo, niveau 1-2 aldus lezen voor de lijst. (2.) ( Het boek is bekroond met de Gouden Zoen van 2008: dat is een prijs voor het beste Nederlandstalige boek voor kinderen tussen 12 en 16 jaar. ) (3.)
Omdat het verhaal in de ik-vorm geschreven is kom je veel te weten over de gedachtegang van Nathan. Je begint ook een lichte sympathie voor hem te voelen. Nathan is niet alleen maar slecht, hij vertoont menselijke trekken. De vorm van het verhaal, een verhoor afgewisseld met flash-backs, zorgt ervoor dat het verhaal prettig leesbaar is, bijna filmisch geschreven. Omdat Nathan steeds flarden van de gebeurtenissen prijsgeeft blijft het verhaal boeiend. Wat mij betreft een aanrader voor de wat minder gevorderde lezer.
Ewald Hermsen
Geraadpleegde bronnen
- Simoen, J. (2013) Slecht. Groningen/Houten: Noordhoff
- www.lezenvoordelijst.nl
- www.leesplein.nl
Ik ben het niet helemaal eens met het begin van de samenvatting, waarbij je aangeeft dat ‘’ al snel duidelijk wordt dat hij een relatie had met Elke’’. Dit wordt echter pas enigszins duidelijk zodra de moeder van Elke op het politiebureau arriveert (p.13). De reden waarom Nathan op het politiebureau wordt nog veel langer geheim gehouden voor de lezer. Dat Elke een relatie had gekregen met Raf wordt weliswaar op pagina 21 behandeld, maar er wordt pas op pagina 31 gesproken over de ruzie die de twee hebben gehad. In andere woorden: ik zou de volgorde van de samenvatting veranderen, want je ziet dat qua gebruikte citaten er ook het een en ander door elkaar heen staat. Bovendien wordt het verhaal op zo’n manier verteld dat de lezer steeds meer informatie krijgt over wat er nu precies is gebeurd.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je het boek qua schrijfstijl en doelgroep goed hebt gecategoriseerd. De schrijfstijl is echt op jongeren aangepast. Voor hen frequenter gebruikte scheldwoorden komen ook nadrukkelijk terug: Trut. Je bent een godverdomde trut, Elke, weet je dat? Fuck zeg, was dat nu zo erg!? (p.67).
Ik ben zelf niet zozeer van mening dat je door de vertelwijze sympathie opwekt voor Nathan. In het begin zie je al dat hij niet blij is met zichzelf, maar aangezien dit helemaal aan het begin van het verhaal is, kan dit ook walging van zichzelf betreffen: Ik zit al dertien minuten naar die kop te staren, en ik vind hem hoe langer hoe lelijker (p.7). Door de alsmaar opstapelende bewijslast tegen hem, kan ik moeilijk sympathie voor Nathan opwekken.
Ik vond dit wel een prettig verhaal om te lezen, hoewel de lezer heel veel onnodige afleiding ervaart. We beginnen vlak na de aankomst van Nathan op het politiebureau, waarna de spanning heel lang blijft hangen, mede omdat de lezer niet weet wat er nu precies is voorgevallen. De flashbacks zijn in veel gevallen wel handig en zorgen er voor dat de lezer meer te weten komt over het voorval, deze lezen over het algemeen ook prettig. De scheiding van gedachten en uitspraken is ook mooi geregeld. Regelmatig voert Nathan monologen in zijn hoofd en komen we ook steeds meer te weten. Juist door deze manier van schrijven vind ik dit boek ook zeker een aanrader voor de jeugdige en/of minder gevorderde lezer.