Reactie op recensie van Huub Braun 'De jongen in de gestreepte pyjama' van John Braun door Suzanne de Jonge

Huub heeft de recentie geschreven op De jongen in de gestreepte pyjama, waar ik op wil reageren.
Onder andere de volgende passage wordt door Huub aangehaald:

'Hij keek omlaag en deed iets wat hij anders nooit zou doen; hij pakte Schmuels kleine handje en hield die stevig in de zijne.
'Jij bent mijn beste vriend, Shmuel,' zei hij. 'Mijn beste vriend voor altijd.'
Misschien deed Shmuel zijn mond open om iets terug te zeggen, maar Bruno hoorde het niet want op dat moment klonk een luide kreet van de mensen die in de ruimte waren omdat de deur aan de voorkant plotseling werd gesloten en er van de buitenkant een hard metalen geluid klonk. (...) En toen werd de ruimte heel donker en op een of andere manier, ondanks de verwarring die daarop volgde, merkte Bruno dat hij nog steeds Shmuels hand vasthield en niets ter wereld had hem kunnen bewegen die los te laten.' (De jongen in de gestreepte pyjama, p. 201)

Huub geeft aan dat het boek grote indruk op hem maakt. Ik kan me voorstellen dat passages als deze als schokkend of zeer bedroevend kunnen worden ervaren door de doelgroep (jongeren vanaf 14 jaar). Het makkelijke taalgebruik en de veelal korte zinnen maken dat Boyne indruk op mij maakt waardoor ik verder wil lezen. Ik heb -al lezend- niet stilgestaan bij het feit dat dit verhaal historisch gezien niet plaats kan hebben gevonden.

Het onderwerp 'oorlog' heeft mijn afkeer en tegelijkertijd mijn interesse. Dat is een belangrijke reden dat ik voor dit boek heb gekozen. In de wereld van vandaag is oorlog een veelbesproken onderwerp. Overal op de wereld ontstaan er conflicten waardoor wellicht de angst voor en interesse in oorlog wordt gewekt. Ook de dodenherdenking en bevrijdingsdag kunnen aanleiding geven tot interesse in dit onderwerp. Ik ben het eens met Huub dat het boek een must is als je geinteresseerd bent in de Tweede Wereldoorlog of situaties die zijn ontstaan in oorlogssituaties.

De beschrijving van Bruno en Shmuel is zo, dat ik medelijde en verdriet voelde. Wat mij betreft dus ook een aanrader als je graag leest over vriendschap.

'Wil je me nog steeds naar papa helpen zoeken?' vroeg Shmuel, en Bruno knikte vlug. 'Natuurlijk,'zei hij, ook al was voor hem het zoeken naar Shmuels papa niet zo belangrijk als het vooruitzicht om de wereld aan de anderen kant van het hek te ontdekken. 'Ik laat je niet in de steek.' (De jongen in de gestreepte pyjama, p. 191)