Ik wil reageren op de recensie van Janneke. Ik heb alle boeken van Helen
Vreeswijk, omdat ik graag wil dat mijn dochters zien wat voor gevaren
er schuilen in de hedendaagse maatschappij. Zoals altijd zijn de boeken
van deze auteur met vaart geschreven en kost het weinig moeite om door
de 365 pagina's heen te komen. Dit vind ik een groot pluspunt van
Vreeswijk. Zij stimuleert het lezen bij jongeren. Ze schrijft spannende
boeken, met personages waarmee adolescenten zich makkelijk kunnen
identificeren. Ik ben het met Janneke eens dat dit komt, doordat de
personages levensecht beschreven worden en hun situaties tot de
verbeelding spreken en herkenbaar zijn. Haar taalgebruik is hedendaags
en begrijpelijk. Doordat er in ieder boek een link gelegd wordt met de
politie doorziet de lezer op een niet-moralistische wijze de
problematiek en kan een volwassen standpunt innemen.
De cursieve
teksten dragen inderdaad bij tot verhoging van de spanning. In Chatroom
gebruikte de auteur deze 'truc' ook al. Wat betreft de kaft: 'Die angst
kan jij niet begrijpen, die moet je gevoeld hebben' spreekt zeker aan
tot de verbeelding van de beoogde doelgroep. Ook maakt dit verhaal deze
zin waar. Door dit boek te lezen ervaar je a.h.w. hoe het is om
daadwerkelijk gestalkt te worden. It goes without saying dat dit geen
prettige ervaring is.
Voor ons, volwassenen, is het wellicht al
snel duidelijk wie de stalker is, maar ik denk dat middelbare scholieren
veelal op het verkeerde been worden gezet en de ontknoping als een
verrassing komt.
Een mooi stukje vond ik op pagina 267:
'Haar
vingers waren gevoelloos toen ze het sleuteltje in haar fietsslot stak
en het stuur krachtig omklemde. Ze liet een trillende zucht ontsnappen
en maakte toen vaart. Haar hoofd bonkte en ze voelde zich draaierig
worden. Hij had haar dus wel gezien in het park en hij speelde geen
blufpoker. Hij wist van Lex en de honkbalknuppel en het was niet
moeilijk te raden wat hij van plan was. Straks pakte hij Lex, uit wraak.
Ze had Lex meegesleurd in haar ellende en hem in gevaar gebracht.
Sullige Lex.'
Wat voor mij persoonlijk een leuke bijkomstigheid
is, is dat het zich afspeelt op het Lingecollege (in Geldermalsen), waar
mijn dochter op zit. Helen refereert in haar fictie altijd naar echte
bestaande dingen. Zo is de leerkracht Duits daar een persoonlijke
vriendin van Helen en wordt deze ook meerdere malen in haar boeken
aangehaald. In dit boek was er ook een 'Helen' rechercheur, hetgeen een
leuke brug slaat naar haar verleden.
Ik merk dat er in de 3-havoklassen veel boeken van Helen Vreeswijk gelezen worden.
Logisch, want ze boeien altijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten