Reactie op recensie van "Allemaal willen we de hemel", door Jet van Os

Wat een prachtig boek! Ewald had mij aangestoken met zijn enthousiaste recensie van "Allemaal willen we de hemel". Ik heb het boek net uit en ben enorm geraakt door de personages, de vertelling, en de verrassende wending aan het slot van het boek. Els Beerten schrijft heel mooi, haar dialogen zijn prachtig, ze weet haar lezers écht te raken. Zoals Ewald ook al vertelde geeft de structuur waar Beerten voor gekozen heeft een hele brede kijk op alle gebeurtenissen. Vanuit vier perspectieven wordt de geschiedenis beschreven. Jef, zijn zus Renée, zijn broertje "kleine" Remi, en goede vriend Ward zijn ieder de vertellers van hún stukje van het verhaal. Een hele slimme zet, die er voor zorgt dat je sympathie voelt voor alle vier de personages, terwijl ze juist ieder een hele andere kijk op de zaak hebben, en  op een gegeven moment zelfs lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.

Ik kan niet anders dan de mening van Ewald delen als hij zegt dat het boek leest als een trein door de levensechte dialogen, een beeldende omschrijving van de omgeving en de gelaagdheid van het boek. Het is de schrijfster gelukt om ook van de bijpersonages echte karakters te maken, ze zijn meer dan oppervlakkige typetjes, ik vind alle rollen in dit verhaal geloofwaardig. Zij geven het boek kleur en maken het verhaal levensecht, je ziet de film zó voor je.

Zoals Ewald al schreef draait het boek om keuzes maken en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, voor jouw levenspad. En.... de boodschap dat je áltijd een keuze hebt, ook al lijkt dat niet zo te zijn. Maar, mocht het tegenzitten op je pad dan ruim je de rotzooi zo goed mogelijk  op, en rest je niets anders dan verder te gaan. Met opgeheven hoofd. Het thema van verwoesting en wederopbouw is kenmerkend voor het hele verhaal:

"Ik kom overeind, ik kán niet anders. Ward Dusoleil stapt immers over alle puin heen." (Allemaal willen we de hemel, blz. 134)


"Puinruimen móét", zegt mijn vader. "En daarna kunnen we weer verder." (Allemaal willen we de hemel, blz. 328)

  
"Straks liggen alle muren tegen de grond en dan beginnen we te bouwen. Ook al wordt het winter."(Allemaal willen we de hemel, blz 465)

  
Ook werd ik geraakt door de grote rol die muziek speelt in dit verhaal. De kracht en troost van muziek en musiceren is op een mooie manier door het hele verhaal verweven, en speelt een belangrijke rol in de levens van de personages;

  
"De muziek klinkt zo mooi. Het is net of de zee op het podium is. Ik heb al foto´s van de zee gezien. Zoveel water bij elkaar is de zee, en dat water maakt allemaal golven, kleine, hoge en hele hoge. De zee op het podium maakt ook golven. De golven worden zinnetjes, en er is één zinnetje dat altijd terugkomt." (Allemaal willen we de hemel, blz. 225)

Tot slot, wie zijn de beoogde lezers van dit verhaal? Ik ben het met Ewald eens dat dit boek het best geschikt zou zijn voor een geoefende leerling uit de bovenbouw. Dat komt vooral door de verhaalstructuur. Het verhaal wordt namelijk niet chronologisch verteld; de tijdsprongen in combinatie met het wisselende vertellersperspectief maken het geen makkelijk leesbaar boek. Het woordgebruik, en de mooie, duidelijke zinnen daarentegen zijn denk ik wél voor jongere en minder geoefende lezers heel goed te begrijpen. Ik raad iedereen die zich wil onderdompelen in een tot op de laatste bladzijde spannend, zeer ontroerend en bewogen verhaal aan om  "Allemaal willen we de hemel" te gaan lezen.