Auteur: Milou van der Will
Uitgave: 2012
Titel: Breekijzer
Uitgeverij: Cargo, De Bezige Bij
Plaats van uitgave: Amsterdam
Pagina’s: 352
Korte samenvatting
Het boek begint met een vreselijk drama. Een paar harde knallen maken een einde aan het harmonieuze leven van Sam en zijn kleine broertje Lucas. In een vlaag van verstandsverbijstering schiet zijn vader hun moeder dood nadat hij ontdekt heeft dat zij een minnaar heeft, althans dat wordt verondersteld. Daarna schiet de vader zichzelf dood. Overbodig om te vermelden dat de broers voor de rest van hun leven hierdoor getraumatiseerd zijn. Het kleine broertje Lucas wordt liefdevol opgevangen door de zus van de moeder terwijl Sam de weinige jaren tot volwassenheid doorbrengt in pleeggezinnen. Hierdoor of tijdens zijn leven in pleeggezinnen, dat wordt niet helemaal duidelijk in het boek, raakt hij steeds meer verstrikt in het criminele circuit. Wanneer hij 18 wordt is de weg vrij om samen met zijn vriendin en kapster Sophie een nieuw leven op te bouwen. Ze huren samen een huisje en om wat meer geld te verdienen om 'zijn' Sophie te verwennen komt hij in contact met 'verkeerde vrienden' en zo wordt hij opgenomen in het wereldje van de georganiseerde misdaad. Sophie vindt ondertussen de dagboeken van Sam's moeder en raakt als het ware geobsedeerd door het leven van Sam's familie. Al lezende ontrafelt ze langzaam de geheimen van de moeder om uiteindelijk de naakte waarheid te ontsluieren.
Eigen mening
De persoon om wie alles draait is de jongen Sam. De hoofdpersoon is echter Sophie. Zij vormt de schakel tussen Sam’s verleden, heden en toekomst. Er is sprake van een auctoriale verteller die zicht heeft op het interne leven van zowel Sophie als dat van Sam. Het verhaal is vlot geschreven. Het begint veelbelovend en spannend wanneer Sam, na een paar luide pistoolschoten, de ontzielde lichamen van zijn ouders in de keuken vindt.
Hij draaide een kwartslag en stond in de deuropening van de keuken. Zijn hand naar zijn mond. En weer weg. Een gil, zonder geluid. Daarna met geluid. Onbekend gebrul kwam uit zijn keelgat naar boven; hij kon het alleen stoppen door zichzelf te dwingen zijn kaken stijf op elkaar te persen, de opening met zijn lippen te sluiten. De vloer, de tafel, de keuken. Zijn moeder, zijn vader, zelfs de schaal met fruit. Alles was rood, alles zat onder het bloed.
Overal.
Bloed. (p.7)
In het volgende hoofdstuk zijn we twee jaar verder en Sam en Sophie leven als een stel. Hoewel het eerste hoofdstuk hoge verwachtingen schept zakt het verhaal na een aantal hoofdstukken een beetje in. Toch moet gezegd dat Milou van de Will ontzettend spannend kan schrijven. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de scenes waarin ze de inbraakavonturen van Sam met verve beschrijft. Deze zijn ijzingwekkend. Sam raakt beetje bij beetje bedreven in het stelen van dure auto’s maar, bij het zoeken naar de autosleutels in het huis van de eigenaar, komt hij meerdere malen oog in oog met de bewoners te staan.
Alleen het meisje stond nog in het washok, wist hij. Hij hoorde nog steeds haar ademhaling. Toen hij tussen de lakens door keek, schrok hij. Een paar All Stars stond met de neus zijn kant op. Het meisje keek naar zijn schuilplek. Vlug ging hij na of al zijn ledematen nog verborgen waren achter het drogende wasgoed. Voor zover hij het kon zien wel, maar waarom keek ze zijn kant op? Wat zag ze? “Mama fluisterde ze opeens”. “Ik voel dat je bij me bent. Maar ik mis je”. Sprak ze tegen de muur? Tegen een dekbed? Sam werd gek van onwetendheid en wilde bijna achter het laken vandaan springen om de zenuwslopende situatie te doorbreken. (p.235)
De scenes zijn spannend maar worden naar mijn mening teveel uitgesponnen. In het boek zitten plotselinge wendingen en verassingen waar iedereen van opkijkt. Zo blijkt een goede klant en vriendin van Sophie ineens de moeder van de minnaar van de moeder van Sam te zijn. Er worden verbanden gelegd tussen de personen die niemand zou durven dromen en er zijn zoveel toevalligheden die het verhaal naar het einde brengen waardoor, alles bij elkaar, het ongeloofwaardig wordt. Dat is jammer omdat het boek in eerste instantie pretendeert een literaire thriller te zijn.
Op de site vrouwthrillers.nl vond ik een recensie met een omschrijving van het boek die ik niet beter zou kunnen formuleren en waarbij ik me graag aansluit.
Gekozen is voor jonge hoofdrolspelers en - toegegeven - de schrijfwijze sluit daar prima bij aan. Echter, het betreft hier geen Young Adult thriller, al zou deze titel beter passen bij het boek. Het lukt niet om, na de treffende opening, een echt pakkende opbouw te creëren. Het lijkt erop dat de auteur het nodige aan het toeval over heeft gelaten en enkele zijpaden heeft aangelegd om de lezer bezig te houden. Breekijzer blijft steken op een mager gemiddelde. Het verhaal rammelt te veel om echt positief te zijn, helaas.[1]
Al met al denk ik dat het boek Breekijzer voor jongvolwassenen een goed leesbaar boek is vanwege de vlotte schrijfstijl en het spanningselement bovendien is het boek voorzien van een portie “beschaafde” seks en voor jongeren vanaf 14 jaar wellicht zeer aantrekkelijk.
[1] Internet, Geraadpleegd op 29 maart 2016 http://www.vrouwenthrillers.nl/index.php?page=boekopisbn&isbn=9789023468851
Geen opmerkingen:
Een reactie posten